اگه مي دونستي چقدر تنهام هميشه برام اشك مي ريختي

اگه مي دونستي هميشه اشك مي ريزم هيچوقت تنهام نميذاشتي

مكتب عشق

گويند كه مكتب عشق را 10 كلاس است 1-نگاه 2-عشق 3-مهر و محبت 4-عاطفه و احساس 5-دوستي 6-خواستن 7-بوسه 8-ازدواج 9-زندگي 10-مرگ!!!

تو آدم نيستي...

دنيا اومدي داشت بارون مي اومد. اما اون روز هوا باروني نبود.... اين فرشته ها بودن كه داشتن گريه ميكردند. آخه يكي ازشون كم شده بود...

زندگي 3چيز بيشتر نيست:

عاشقت خواهم ماند... بي آنكه بداني دوستت خواهم داشت... بي آنكه بگويم در دل خواه گفت... بي هيچ كلامي گوش خواهم كرد... بي هيچ سخني در آغوشت خواهم گريست... بي آنكه حس كني درتو ذوب خواهم شد.. بي هيچ حرارتي اينگونه شايد احساسم نميرد.

اين هم قطره اي از درياي وجودم براي توعزيز   دلم    

    تا به حال حرفهايم را با لبهاي نگاهم بازگو مي كردم

  ولي امشب مي خواهم با زبان قلم برايت سخن بگويم

    تا بارديگر ثابت كنم كه لحظه لحظه زندگي ام تو را فرياد مي زند . 

  امشب آمده ام با اشك هايم با تو سخن بگويم ,

    با دانه هاي شفاف عشق كه از اعماق جانم جاري مي شوند

 صفحات دفتر آشنايي ما هر روز با عطر جديدي ازعشق ورق مي خورد

  و من مانده ام

    كه آيا خواهم توانست بار عشق تو را به مقصد برسانم يا نه ؟

   دوست دارم تو در كنار من بهترين لحظه ها را تجربه كني ,

  دوست دارم تو نيز به مانند من طراوت عشق در چشمانت حلقه زند ,

    دوست دارم در كنار من مملو از عشق باشي , مملو از عطر اميد

    شبها كه بي حضور تو ,  

    خاطرات مشتركمان را با ديدگاني اشكبارمرور مي كنم 

    تصوير چشماني را مي بينم كه مهربانانه چشم به چشمانم  دوخته اند

   و من براي استشمام عطر تو آن را در آغوش خواهم كشيد

   كاش مي شد با تو و در كنار تو عشق را در آغوش كشيد

                                                                                                        مهربان ياور زندگي ام

  در اين شب مهتابي كه مي دانم دلتنگ عطر باراني ,

 اشكهايم را  تقديم قلب درياييت مي كنم 

  اما نه . . .  مي دانم دوست نداري اشكي از چشمانم جاري شود

  پس با صدايي كه از اعماق وجودم بيرون مي آيد فرياد مي زنم

   از صميم قلبي كه به راهت باختم

دوستت دارم.

آرزوي فرشته ها اين است ميهمان نگاه تو باشند

مثل تو نميشود بشوند.مثل لبخند ماه تو باشند

آرزوي فرشته ها اين است گاه روي زمين قدم بزنند

تا مگر بخت يارشان بشود تامگر در مسير تو باشند

گاه شاگرد مدرسه ي تو شوند تو دبير فرشتگي باشي

در كلاس تو درس گوش كنند پاي تخته ي سياه تو باشند

آرزوي فرشته ها اين است كه بدانند قلب تو از چيست؟

تامگر مثل تو لطيف شوند تامگر دلبخواه تو باشند

سلام چند روز بود درگير كارام بودم وقت نكردم بيام آپ كنم الانم از دانشگاه دارم پست ميزنم امروز فيزيك۲ داشتيم استادمون خيلي باحال بود سر كلاسش حال كردم .راستي محمد جونم كاش توهم دانشجوي دانشگاه ما بودي هر روز همديگه رو ميديديم خيلي خوش مي گذشت ولي خب قسمت نبود دانشگاه ما باشي هرچند واسه تو كه خيلي نمونده تموم شه.خوشبحالت راحت ميشي من بدبختو بگو ۶ترم ديگه بايد بخونم خدايا خودت رحم كن بهم.

تو سكوت شاپرك ها لحظه ي خواب قناري

هيچ كسي صدامو نشنيد وقت عشق و بي قراري

من كه پاك وساده بودم بي ريا دل داده بودم

تو چرا نگام نكردي زير پات افتاده بودم؟؟؟؟؟

تو هجوم قحطي عشق شونه هات پناه من بود

لمس دستاي نجيبت اولين گناه من بود

تو شباي عاشقيمون يه بغل ستاره داشتي

وقتي كه منو ميديدي سر رو شونه هام ميذاشتي

حالا باز منتظر هستم دوباره واسم بخوني

دستاي منو بگيري قدر عشقمو بدوني

خواهمت خواند.فريادت خواهم زد. فريادي كه موج هاي درياي غمت را بشكند و اشك خواهم ريخت اشكي كه كوير بي تفاوتي ات را سيراب كند گريه خواهم كرد ضجه خواهم زد تا بداني كه گوش هايت از آواز لب هايم بي قرار مي شوند و چشم هايم از طنين نگاهم به زمين مي افتند و نگاهت را و نقاشي دست هاي پر توانت را به آسمان خواهم كشيد و سرود دردهايت را خواهم خواند و تكرار خواهم كرد آنقدر كه كوه ها وجنگل ها حفظش كنند.آنقدر كه درياها و كويرها باورش كنند و آنقدر كه تو بداني تكرار خواهم كرد بارها و بارها كه دوستت دارم.

يادته گفتم اونقدر سلام ميكنم كه تا آخر عمرت سلام بدهكار باشي؟ هنوز بدهكاري ها! نميخوام ادبي بنويسم ميخوام واسه عشق خودم بنويسم همونجوري كه هميشه مينوشتم از ته ته دلم واسه تو وفقط تو. ميدونم به اين زودي ها فراموشم نميكني.نميدوني چقدر ميشناسمت ...خيلي بيشتر از خودت حتي خودتم اونقدر به خودت فكر نكردي كه من كردم.نزديكه ۴سال من تمام شب هامو به ياد تو رنگي كردم وفقط به تو فكر كردم عجب دوراني.دلم ميخواد از همه چيزهايي كه دوست دارم بنويسم.ميخوام طولاني ترين نامه ي دنيا رو واست بنويسم كه شايد هيچوقت نخوني اما من مينويسم چقدر ازت خاطره دارم.يادش بخير چشمه علي دامغان.نگات چقدر قشنگ بود دلمو برد نگات عاشقم كرد چه روزاي خوبي داشتيم. يادته چقدر نصيحتم ميكردي درس بخونم چقدر سر اين موضوع دعوامون شد همش ميگفتي من بخاطر تو درس نميخونم خداييش علت اصلي درس نخوندنم اين بود كه همش به تو فكر ميكردم معدلم يه خورده افت كرد ولي موقع كنكور جبران كردم مگه نه؟ يادته موقع اعلام نتايج كنكور تو مكه بودي آخ الهي فدات شم از جلوي كعبه واسم زنگ زدي يادته چي گفتي؟ گفتي من زياد باهات حرف نميزنم گوشي رو نگه ميدارم تو هرچي از خدا ميخواي بهش بگو خدا حاجتتو ميده منم بلند بلند حاجتمو گفتم يادته بعدش چي گفتي بهم گفتي من وقتي واسه اولين بار كعبه رو ديدم يه دفعه اومدي جلو چششمم.آخ قربون چشات بشم مننننننن. يادته چندبار تصميم گرفتيم كه از هم جدا شيم حسابش يادته؟گمونم ۷-۸بار شد اما هيچ وقت نتونستيم حتي يه روز دوام بياريم همش دنبال بهونه بوديم كه دوباره باهم باشيم هميشه هم بهانه داشتيم.يادت هست چقدر حرف داشتيم واسه گفتن.هميشه هركاري كه خواستم برام انجام دادي چقدر با ديوونه بازيام كنار اومدي.چقدر من ديوونه ي تو شدم چقدر تو آرومم كردي. عشق خوبم دلم ميخواد فقط از قشنگيه عشقمون بگم كه هرچي فكر ميكنم بازم ميبينم يه طرفه نبود. من وتو دوتا بوديم. دوتا ديوونه.دوتا عاشق. اما هر كدوم اندازه ي خودمون عشقو فهميديم.چقدر من بهت ميگفتم تو كمتر از من دوستم داري اما تو هميشه مطمئن بودي كمتر از من دوسم نداري به همون اندازه اي كه من دوستت دارم توهم دوسم داري.

عزيزدلم نفس من. عمر من.همه كس من.عشق من. دنياي من بدون تو من ميميرم. هرموقع باهام حرف ميزني اونقدر آروم ميشم اونقدر سبك ميشم  اونقدر كه وقت هايي كه تنهام با تو نيستم با تمام وجود جاي خالي تورو احساس ميكنم.

الن كه دارم اينو مينويسم دلم واسه اون صداي مهربونت.واسه اون حرفاي آرامش بخشت. واسه دلداري دادنت.واسه دعوا كردنت.واسه عصباني شدنت.واسه خنده هاي قشنگت.واسه ديوونه بازي هامون.واسه نفس هات.واسه... تنگ شده. يادته گفتم نميخوام هيچوقت از پيشم بري يادته گفتم عشق من فقط واسه خودمه به هيچ كس نميدمش يادته گفتم از عشقت ميميرم يادته گفتم من ديوونتم... امشب اينارو مينويسم تا بهت بگم هيچ وقت نميخوام منو از خودت بروني اگه اين كارو كني من ميميرم.

هميشه همين كه به دلم نگاه ميكنم همين كه اسم تورو ميشنوم يا اسمتو جايي ميبينم دلم باز ميشه هميشه ميخوام كنارم باشي ولي خب نميشه...

عشق ابدي من.من بي تو نميتونم نفس بكشم من عاشقتم.عشقي كه واقعي تر از تموم عشق هاي دنيايه.عشقي كه تازگي احساس ميكنم داره به جنون ميرسه.عزيزم بايد ازت تشكر كنم تو با اومدنت همه چي رو واسم عوض كردي.تو دنياي منو عوض كردي.تو كاري كردي كه من ياد بگيرم تنهايي هامو با كسي پر كنم كه لايق پرستشه.هيچ وقت عشقم رو از دلم بيرون نميكنم عشق قشنگمو حفظ ميكنم هميشه براش خيلي زحمت كشيدم.واسه حفظ كردن عشقمون تاشده اين.ميفهمي چي ميگم؟

عشق من تو خيلي پاكي ومن هميشه به انتخابم ميبالم.هميشه ميبالم به اينكه عشقم قشنگترين ونازترين عشق دنياست اين بزرگترين چيزيه كه من توو زندگيم دارم.

من و مترسک و کلاغ ها

مترسک ناز می کند
کلاغ ها فریاد می زنند
و من سکوت می کنم....
این مزرعه ی زندگی من است
خشک و بی نشان

جیرجیرک ها

صدای جیر جیرک ها به گوش می رسد
سکوت را نوازش می دهند
و جای خالی آدم های شب نشین را
با نگاهی معصومانه پر می کنند

واژه های باران

گنجشک با خدا قهر بود…

روزها گذشت و گنجشگ با خدا هیچ نگفت .

فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت:

می آید ؛ من تنها  گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی هستم که

دردهایش را در خود نگاه میدارد…

و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست.

فرشتگان چشم به لب هایش دوختند،

گنجشک هیچ نگفت و…

خدا لب به سخن گشود :  با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست.

گنجشک گفت :

 لانه کوچکی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام.

تو همان را هم از من گرفتی.

این طوفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی؟ لانه محقرم کجای دنیا را گرفته بود؟

و سنگینی بغضی راه کلامش بست…

سکوتی در عرش طنین انداخت فرشتگان همه سر به زیر انداختند.

خدا گفت:  ماری در راه لانه ات بود. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آن گاه تو

از کمین مار پر گشودی.

گنجشگ خیره در خدائیِ خدا مانده بود.

خدا گفت:  و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به

دشمنی ام برخاستی!

اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود.

 جائی در پشت ذهنت به خاطر بسپار ، که اثر انگشت خداوند بر همه چیز هست

دلم گرفته...

دلم گرفته

  خدایـــا دلــــــم بـــاز امشب گــــــرفته.!!

   بیــــــا تا کمی با تـــو صـــــحبت کنـــم...

              بیا تا دل کوچــــــــــکم را

    خدایـــا فقــــط با تـــو قسمت کنم..!

           خدایـــــا بیــا پشت آن پنــجــره..

   که وا می شود رو به ســــــوی دلــــــــم!!

     بیـــا پــــرده ها را کنـــاری بزن..

        که نــــــورت بتــابد به روی دلـــــــم!!!

         خدایـــا کمـــک کـــن :

    که پـــروانه ی شعر من جــــان بگیرد..

                کمی هم به فـــــکر دلـــــــم باش...

               مبـــادا بمیـــرد...!!!

    خــــدایــا دلــــــم را

     که هر شب نــفس می کشـــد در هوایـــــت..

    اگر چه شــــــکســــــته!!!

                       شبــــی می فرســــتم بــرایــت...!!!

فاصله تا بهشت

میان اتاقک شیشه ای ذهنم

به جست و جویت بودم

در این لحظه روحانی

ابر وجودم بارید و تازه شد

آنگاه که مرا می خوانی

وجودم زنده می شود

می دانم که می بینی ام

اما فاصله ها بیداد می کنند

من هراس ندارم

کویر را

میان چشمان بیدلان می کارم

تا در آن دریای جاری شود

روشنایی دنیا را به زمین خواهم بخشید

آنگاه میان آسمان لانه خواهم کرد!

اگر زودتر نگذاری که به دست به کار شوم

      آن لکه سیاه نفتی

      تمام قلب دریایی ات را

      آلوده خواهد کرد!!!

اگر بخواهم صادق باشم

      دیگر

      به دنبال کسی که درکم بکند نیستم!

      من از ابتدای کودکی روروک ام را شکستم

      تا روی پاهای خودم بایستم!!!

نمی دانم جرا

    با این که همیشه سر به هوا بودم

    هر بار سرم به سنگ می خورد؟!!

تابستان که می شود

    دلم شور می زدند

     ...

   نکند طعم گیلاس های بازار مرا از خاطرات ببرد!

بیا منطقی باشیم

    نه تو آن انسان چند سال پیشی

    و نه او که عاشقش هستی

   پس کم تر بهانه آن روزها را بگیر!

هنوز بین آب و آیینه ایستاده ام

هنوز هم عکس دنیای تو را، برایم در خواب می گیرند

هنوز هم وقتی لب چشمه می روم، ماه هم آنجاست

و من باز خیال می کنم

که فاصله من و ماه خیلی نزدیک است

و فکر می کنم که مرزی میان خواب و بیداری نیست.

حضور بی تو

پذیرفتن نیست

ای دست نیافتنی ترین موجود

ما به حضور گرم تو

وابسته ایم

آه، ای دوست داشتنی ترین خیال

سهم من از این حضور چیست؟

یک دنیا فاصله؟

یک عمر روزشماری؟

یا یک عالم بی تابی تا دیدار؟

ای همراه بودنی ترین همراه

مسیر بی همراهی تو، سرابی بیش نیست.

می روم

تنها و غبار آلود

آن هنگام که

سوسوی چراغک های آسمان دل

تنها امید من است.

از پی هم می رود

در دل،

اندیشه هایی،

به نجوا می نشینم

به شب، عشق

می ترواد لبخند زندگی

از چشم ای خیره بر آستان دوست

می شوید، تنهایی و غبار را

از تن خسته